De samenvatting is kort: Lana is niet blond en zeker niet dom. Eigenlijk is Lana vanaf de eerste pagina undercover, maar co-writer Samuel de Motelaer heeft het hele boek nodig voordat hij daar achter komt. Boekhouder Samuel de Motelaer ontdekt dat het om misdaad gaat, groter dan de kredietcrisis. Dan moet hij dit boek wel schrijven, al heeft Samuel meer op met cijfers dan met taal. En wat doe je als je Samuel de Motelaer heet en je wordt door je baas, de oude Henderson, opgescheept met een vrouw op hoge hakken. Eentje die je boekhouding in de war gooit? Een vrouw die verliefd wordt op jouw nieuwe look, je bril en de cijfers op je beeldscherm. Ook al noemt je zwager je een droogkloot? We hebben het hier wel over de EU. Over de afdeling financiën op de zevende verdieping van het glazen gebouw in Brussel. Over metalen bureaus met grijze kunststof bekleding. Plotseling ben je Lana’s vertrouweling. Jij die alles weet over foute staatshoofden, smeergeld en Europese subsidies. En over mensen als Hunter en andere graaiende CEO’s. Lana vertrouwt je een cd-rom toe. Je wordt daarom bijna vermoord. Je krijgt persoonlijke bewaking van de Poolse Ewa Pejco en je wordt na het personeelsfeest wakker in haar bed. Voordat je het weet zit je in een thriller.