?Doe open. Dit is je laatste uitweg.? Deze boodschap ziet Ted Mckay als er op de deur wordt geklopt terwijl hij op het punt staat zichzelf ten einde raad een kogel door het hoofd te jagen. Hij opent de deur en dan begint voor de lezer een duizelingwekkend avontuur door McKay?s leven en geest. Wat als een lineaire vertelling begint eindigt in het Lavender psychiatrisch ziekenhuis: ?Toen Ted hier kwam leek het alsof hij verdwaald was in een labyrint dat zijn eigen fantasie had verzonnen. We brachten hier je twee werelden weer bij elkaar.? Dat bleek hard nodig omdat McKay niet alleen het besef van tijd kwijt is, maar ook niet meer weet of hij moorden heeft gepleegd of ze verzonnen heeft. Dr. Laura Hill probeert dit traumatisch proces te stoppen en hem te helpen te ontsnappen uit de valkuil van zijn eigen geest. Axat maakt het zichzelf en de lezer niet gemakkelijk. Telkens verwisselt hij het tijdvak en lijkt McKay het ene moment in de realiteit te staan, het andere moment blijkt hij ? en de lezer ? toch weer voor de gek gehouden. Dat spel speel Axat knap, maar maakt het verhaal ook niet meeslepend. Wel knap want de psychiater verschaft in het laatste hoofdstuk pas inzicht en openheid van zaken. Inmiddels in meer dan 26 talen vertaald. Dat wel.

Op 3 mei verscheen bij HarperCollins Holland De laatste uitweg van Federico Axat. Volgens de uitgever is het "een radicaal nieuw type thriller uit Zuid-Amerika en inmiddels een internationaal verkoopfenomeen."

De Argentijnse schrijver Federico Axat, een civiel ingenieur heeft een carrière in de telecommunicatie achter de rug. Eerder schreef hij de roman Benjamin waarmee hij zijn eerste succes behaalde. Daarna volgden er meer titels en nu dan de thriller de laatste uitweg. Het boek is al in heel wat landen uitgegeven.

 

Dit is een thriller die je niet meer loslaat. Je denkt dat je in een film bent beland en dat je getuige zult zijn van een paar moorden maar de reden is heel vreemd. Een man, Ted McKay wil uit het leven stappen want hij heeft een niet te opereren hersentumor. Maar net op dat moment gaat de deurbel die irritant aanhoudend blijft rinkelen. Ted stelt zijn zelfmoord uit en gaat naar de deur. Er stapt iemand binnen die hij kent maar hij weet het niet precies meer waarvan. Deze Lynch, een jonge knaap van 25 jaar doet hem een bizar voorstel. Zelfmoord is niet de fijnste oplossing voor het thuisfront en daarom heeft deze Lynch een idee. Ted zal een man neerschieten die zijn vriendin heeft vermoord. Deze kerel is vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs en Ted dient de maatschappij alleen maar met deze heldendaad. Daarna zal hij ene Wendell neer moeten schieten, hij loopt ook met zelfmoordplannen rond en daarna is Ted aan de beurt. Ook hij zal omkomen. Zo is de cirkel rond van dit vreemde zelfmoordgenootschap.

Tijdens het lezen had ik echt zoiets, welke kant gaat dit verhaal op, vind ik dit wel de moeite waard?

Maar dan kantelt het verhaal en kom je in een one flew over the cuckoo's nest scenario. Echter, de hulpverleners zijn er om te helpen. Langzaam kom je tot het inzicht dat je getuige bent van de hersenspinsels van Ted en zijn paranoïde gedrag mee beleeft.

Wat heeft Ted op zijn kerfstok? Wat is er vroeger op de universiteit gebeurd? Wie kan Ted vertrouwen en kan hij zichzelf überhaupt vertrouwen? De waarheid is schokkend.

Het is bijzonder knap van de auteur om dit op papier te krijgen, een zeer intrigerende psychologische thriller die ik één dag heb uitgelezen want als je eenmaal begrijpt welke kant het verhaal op gaat rest er nog maar één optie, doorlezen!