De zeventienjarige Cara, dochter van een plastisch chirurge, krijgt op een feestje zuur in haar gezicht gespoten. Psychologe Kathleen Verlinden is ter plekke en zorgt dat het slachtoffer eerste hulp krijgt en snel in het ziekenhuis komt. Niemand weet waarom en ook de politie staat voor een raadsel. Het voorval ontketent een lawine aan gebeurtenissen in de levens van de betrokkenen. Cara confronteert haar emotieloze, perfectionistische moeder met haar eigen falen als moeder. Kathleen ontdekt de ware reden voor de dood van haar jongere zus en de bedenkelijke rol van haar ouders daarbij. Bovendien krijgt haar moeder een beroerte vóór zij haar met de waarheid kan confronteren. Leanne, de verpleegkundige waar Cara haar leed wel mee kan delen, blijkt de eerste echtgenote van de baas van Daphne te zijn en heeft ook nog een serieus appeltje met haar te schillen. De op handen zijnde reünie van de universiteit, die haar confronteert met haar eigen verleden, brengt bij Kathleen bovendien ook nog een oude, maar niet vergeten liefde naar boven. Psychologische thriller, dat moet haast wel met een psychologe in de hoofdrol. Maar helaas. Weinig psychologisch en ook weinig thriller. Feliers schildert gemakkelijk de paletten aan gevoelens waar haar personages mee te maken krijgen en doorheen moeten. Maar dat is niet spannend. Net zoals de constatering van inspecteur Stephan Vanlaer plots op een derde van het verhaal, dat de politie nog steeds in het duister tast. Het vijfde boek rond Kathleen eindigt met een ontvoering en een heuse shoot-out op een kerkhof. Met daarna toch nog een ?happy ending?. Zuur is een ?Emo-thriller?. Met nadruk op het eerste deel.