De klimaatwijzigingen hebben het sociale leven in de wereld en specifiek ook in Finland op zijn kop gezet. Johanna, een onderzoeksjournaliste die gehuwd is met Tapani de dichter, gaat samen met een collega-fotograaf achter een man aan, de genezer genaamd. De genezer is een fanatiek milieu-activist. Zowel Johanna als haar collega verdwijnen en bij gemis aan een helpende hand van de politie gaat Tapani maar zelf op zoek naar zijn vrouw. In een stad, waar het kwaad weelderig tiert, krijgt Tapani hulp van taxichauffeur Hamid, die hem doorheen de overstroomde stad loodst en zelfs beschermt.
Tapani komt er uiteindelijk achter, dat zijn vermiste vrouw een gezamenlijk verleden heeft gehad met de genezer. Een verleden dat Johanna keurig heeft verzwegen voor haar man.
Het kader van dit boek is gesitueerd in Helsinki na een apocalyps, waarin de samenleving nog slechts bestaat uit een “ieder voor zich mentaliteit”.
De auteur goochelt zeer kwistig, voor mijn part veel te kwistig, met Finse straat-,wijk- en plaatsnamen, die ik tijdens het lezen maar naast mij gelegd en genegeerd heb. Anders was ik nog de draad kwijtgeraakt! De auteur geeft evenwel op een mooi beschreven wijze een waarschuwing naar de toekomst toe: een dergelijke Apocalyps zou ons kunnen overkomen… een nare en tegelijkertijd beangstigende gedachte.
Als roman zou dit boek mij kunnen bekoord hebben, als misdaadroman of als literaire thriller is dit jammer genoeg niet het geval! Mijn conclusie: net niet geslaagd. Antti Tuomainen verdient toch een tweede kans, al zal het dan meteen een mooi schot in de roos moeten zijn…