Over het boek
Myriam is moeder van twee kinderen en wil haar baan als advocaat hervatten. Ondanks de bezwaren van haar man gaat ze op zoek naar een nanny. Na een intensieve zoektocht vinden ze in Louise de perfecte oppas, die al snel de harten van de kinderen verovert en een vaste plek inneemt in het gezin. Louise nestelt zich steeds dieper in het huishouden, maar begint ook vreemde trekjes te vertonen. Het benauwt Myriam, maar ze sust haar gevoel van onbehagen. Als ze uiteindelijk doorheeft wat Louise drijft, is het te laat. Een zachte hand is een eigentijds, sociaal drama, met haarscherpe psychologische portretten en een huiveringwekkend plot.
| Titel | Een zachte hand |
| Auteur(s) | Leïla Slimani, Leïla Slimani |
| Vertaler(s) | Gertrud Maes, Gertrud Maes |
| ISBN | 9789046822197 |
| Vervangt ISBN | 9789046823958 |
| Afmetingen | 210x135x16 mm |
| Aantal pagina's | 192 |
| Uitgever | Nieuw Amsterdam |
| Taal | Nederlands; Vlaams |
| Levertijd | 2-3 werkdagen |
| Prijs | € 12.50 |
| Bindwijze | Paperback |
| Gewicht | 255 gram |
Geschreven op zaterdag 18 november 2017 door Wim Krings
Leïla Slimani (Rabat, 1981) geeft in de eerste zin van haar boek Een zachte hand meteen de plot weg: “De baby is dood”.
De eerste keer dat een thrillerauteur deze techniek hanteerde was veertig jaar geleden toen Ruth Rendell haar Het stenen oordeel (A judgement in stone, 1977, volgends velen een van Rendells beste psychologische thrillers) begon met de eerste zin: “Eunice Parchma doodde de familie Coverdale omdat ze niet kon lezen of schrijven.” Vervolgens is het aan de auteur om het verhaal erachter zo te vertellen dat de lezer geboeid raakt en niet afhaakt omdat hij de afloop al kent.
Prix Concourt
Rendell slaagde daar absoluut in en Slimani eveneens getuige de prestigieuze literatuurprijs Prix Goncourt die ze voor haar debuut kreeg.
Het verhaal achter de moord van de oppas Louise op de kinderen Mila en Adam is vandaag de dag zeer herkenbaar. Jonge ouders, druk met hun carrière en tegelijkertijd perfecte ouders willen zijn maar de zorg voor hun jonge kinderen uit handen geven. „Ik wilde vertellen dat moeders niet altijd blij zijn om moeder te zijn”, vertelde ze in een interview in de Volkskrant.
Ondanks het onderwerp, de angst van elke ouder het niet goed te doen en het schuldgevoel daarover, een absolute aanrader
De eerste keer dat een thrillerauteur deze techniek hanteerde was veertig jaar geleden toen Ruth Rendell haar Het stenen oordeel (A judgement in stone, 1977, volgends velen een van Rendells beste psychologische thrillers) begon met de eerste zin: “Eunice Parchma doodde de familie Coverdale omdat ze niet kon lezen of schrijven.” Vervolgens is het aan de auteur om het verhaal erachter zo te vertellen dat de lezer geboeid raakt en niet afhaakt omdat hij de afloop al kent.
Prix Concourt
Rendell slaagde daar absoluut in en Slimani eveneens getuige de prestigieuze literatuurprijs Prix Goncourt die ze voor haar debuut kreeg.
Het verhaal achter de moord van de oppas Louise op de kinderen Mila en Adam is vandaag de dag zeer herkenbaar. Jonge ouders, druk met hun carrière en tegelijkertijd perfecte ouders willen zijn maar de zorg voor hun jonge kinderen uit handen geven. „Ik wilde vertellen dat moeders niet altijd blij zijn om moeder te zijn”, vertelde ze in een interview in de Volkskrant.
Ondanks het onderwerp, de angst van elke ouder het niet goed te doen en het schuldgevoel daarover, een absolute aanrader
Voeg een recensie toe »
Recensies
Er zijn nog geen recensies van klanten voor dit boek. Wees de eerste!