Het tweede deel met Jessica Haider. Het vervolg op Bloedlijn waarbij Jessy toe zegt toe te willen treden tot een speciale 'club' waarbij ze opdrachten krijgt om criminelen die door justitie buiten schot blijven, alsnog te bestraffen. En wat een vervolg.. Jessy wordt gedumpt in een bos waar ze een paar dagen moet zien te overleven met maar een paar hulpmiddelen. Zodra ze hier voor geslaagd is krijgt ze een zaak toegewezen waarvoor ze moet infiltreren bij een diamantsmokkelaar. Verder ga ik er niet teveel over verklappen, je moet hem zelf lezen. De spanning wordt zeer mooi opgevoerd met weer een hoop gruwelijke details, die je je ergste vijand nog niet toewenst. Een pageturner vanaf de eerste bladzijde tot de laatste. De personages zijn mooi omschreven en blijven lekker duister, zodat er ook nog wat voor de verbeelding overblijft. Ik heb genoten van dit spannende en gruwelijke boek!

Voor mij was dit mijn eerste boek van Corine. Ik las dat er heel wat liefhebbers maar evenzeer niet-liefhebbers zijn van haar nieuwe reeks rond Jessica Haider. Voor mij een reden om het zelf een keertje te ervaren. De schrijfstijl van Corine Hartman ligt me wel. Heel direct, spannend, snel, ruw to the point en zonder poespas. Bij dit soort boek hoort deze schrijfstijl. Helemaal prima!

Het hoofdpersonage Jessica Haider is top! A woman with guts, onberekenbaar, hard, ruw, bizar, recht door zee maar ook gevoelig, onzeker, bang.

 Een ruwe bolster met een blanke pit. Jessica is het soort vrouw waar heel wat lezende vrouwen over fantaseren denk ik. Eentje die van zich afbijt, soms een tikje impulsief is en daarom niet altijd komt waar ze wil dat ze uitkomt. Ze is geen superwoman maar iemand met gevoel. Diep in haar wringt er soms iets waarmee ze worstelt. Geeft haar dat menselijke kantje dat wel nodig is vind ik. Haar gevoel voor onrechtvaardigheid is groot en dat maakt dat ze kost wat kost doorgaat ook al is dat niet op de gebruikelijke manier. Dat maakt haar zo bijzonder. Mij lijkt het heel ingewikkeld om zo een dubbel leven te leiden.

Ik vind het ongelooflijk hoe ze haar twee levens naast mekaar combineert. Telkens zie ik Dexter voor mijn ogen maar dan in het vrouwelijk, en nog beter.

De verhaallijn zit goed in mekaar en als lezer had al vroeg een aantal dingen begrepen die je dan ziet ontwikkelen naar wat je dacht maar toch een tikkeltje anders. Je kruipt mee in het hoofd van Jessica en helpt haar denken, je wil haar dingen toeroepen die ze moet doen.

Je wacht als lezer op het moment dat ze ontdekt wordt, je weet dat dit gaat komen maar niet wanneer.

De verschillende verhaallijnen zitten mooi in mekaar verweven. De hoofdstukken van het Afrikaanse gezin geven een beetje een dramatische ondertoon aan het verhaal. Een gezin dat misbruikt wordt.

Hoe ze de moord oplost in het verzorgingstehuis is weer typisch Jessica, heel goed gevonden. Dit was zo een stukje verhaallijn waar ik niet van wist hoe het ging aflopen. Fijn gedaan.

Alles liep mooi in mekaar over en niet alles heeft een happy ending, moet ook niet natuurlijk.

Heel subtiel die Bruno, dat vind ik top! Druppelsgewijs komt hij in het boek aan bod. Om dan op het einde... bam! To be continued!

Het boek las ongelooflijk snel en makkelijk weg. Een vloeiend verhaal waar ik nergens concentratieverlies had, integendeel. Een boek dat je maar moeilijk kan wegleggen. Helemaal op mijn lijf geschreven. Ik hou van heel veel genres maar in dit genre met mijn verwachtingen voldeed het boven mijn verwachtingen en dat is altijd heel fijn. De twee eerste hoofdstukken van Zielloos die je cadeau krijgt achteraan maken me warm.

Als je begint te lezen in Glashardword je meteen gegrepen en wil je door blijven lezenen bbeleven hoe Jessica zich staande houdt in situaties waarbij je adem stokt van de spanning. Naast de harde kant van Jessica laat Corine ook zien dat de rechercheur een gevoelige kant heeft en die twee kanten worden goed afgewisseld en beide zijn perfect uitgebalanceerd zodat het een geheel wordt dat staat als een huis. Met Glashard heeft Corine bewezen dat ze een eigen plek heeft verworven die uniek is. Glashard eindigt net als Bloedlijn met een cliffhanger maar we moeten weer geduld opbrengen tot februari/maart 2014 want dan gaat Jessica weer verder in deelm drie: "Zielloss"

Na Bloedlijn, het eerste deel
van een serie met rechercheur Jessica Haider in een glansrol, is het nu de
beurt aan Glashard om het succes van Corine Hartman als auteur van
psychologische thrillers verder waar te maken.

In Glashard is Jessica
toegetreden tot de geheime elitegroepering Saligia, een korps dat ingrijpt waar
justitie faalt. Op haar eigenzinnige manier trekt Jessy (Jessica) undercover
ten strijde tegen de handel in bloeddiamanten. Ze baant zich een weg doorheen
de wereld van een Antwerpse diamantair die bloeddiamanten zou verhandelen. Dit
verhaal brengt ons van Antwerpen over Maastricht naar Zimbabwe. Je leert
Jessica ook als mens beter kennen, met haar verlangens, gebreken en gevoelens.
Ze is keihard en meedogenloos op professioneel gebied, maar o zo gevoelig op
persoonlijk vlak. 

Corine Hartman is er alweer
meesterlijk in geslaagd om de lezer vanaf de eerste pagina tot en met het
bittere einde in haar greep te houden! Een vaste wurggreep waaraan je niet kan
ontsnappen. Het boek zonder onderbreking uitlezen is de boodschap, om dan
nadien opgelucht (of niet?) te kunnen ademen. Glashard eindigt zoals verwacht
met een dijk van een cliffhanger. De auteur en haar hoofdpersonage Jessica
houden hun fans alweer in hun macht. Het wordt weer eens ongeduldig nagelbijten
totdat deel 3 verschijnt.