Niemand is schuldig tot het tegendeel bewezen is. Het is een van de uitgangspunten van een zorgvuldige rechtsgang. Maar in gevoelige zaken kan tendentieuze, niet-feitelijke informatie via pers en justitie een goede rechtsgang nadelig beïnvloeden. In oktober 2001 wordt de Maastrichtse rechter Fokke Fernhout verdacht van kindermisbruik en het in bezit hebben van kinderporno. Media en justitie treden alle wetten met voeten, laten zich door emoties meeslepen en schuwen vervolgens geen middel om het gelijk aan hun kant te krijgen.
Rosalie Sprooten dook in de archieven, raadpleegde betrokkenen en reconstrueerde deze zaak, die exemplarisch is voor vele vergelijkbare zaken.

Rosalie Sprooten (Epen, 1938) werkte in de jeugdzorg, monsterde aan op de wilde vaart, kwam daarna als therapeute terecht in de psychiatrie en wijdde zich ten slotte aan het schrijven. Bij De Geus verschenen de romans ? de pest voor een schip (1989), Muren van glas (1993) en Nieuwe huurders (2004).

Een op feiten gebaseerd verhaal over het levensgevaarlijke sneeuwbaleffect van vooroordelen, juridische onzorgvuldigheid en een machtige sensatiepers. Leest als een thriller, dreunt na als een mokerslag