Helen Fitxzgerald maakt van haar spannende boeken een serie die nauwelijks ergens onder te brengen is. Onmiskenbaar spannend maar haar hoofdrolspelers zitten ook altijd met zichzelf en hun omgeving in de knoop. De tragedie ligt alrtijd op de loer en zij maakt het haar hoofdpersonen niet gemakkelijk. Dat komt misschien wel door haar achtergrond als sociaal werker en zij werkte in de reclassering. Genoeg ellende dus van dichtbij gezien.

In de donor wordt er een gigantisch dilemma geplaatst: Will, vader van twee dochters, is al lang geleden verlaten door zijn vrouw die er met haar jeugdliefde vandoor is gegaan. Dan worden beide dochters ziek en het blijkt dat zij een zeldzame nierziekte hebben. Hij kan echter maar een nier afstaan en gaat dus op zoek naar zijn ex-vrouw om haar zo ver te krijgen om ook een nier af te staan. Alles vlot toch niet zo als hij zou willen en hij bedenkt al allerlei rampscenarios om beide dochters te helpen. Will heeft het echter altijd aan daadkracht ontbroken en ook nu lijkt alles te mislukken. Zijn dochters reageren dan ook heel verschillend. De ene is erg volgzaam en de ander erg opstandig.

Dit boek van Helen Fitzgerald heeft misschien wel wat minder spanning dan haar vorige boeken maar blijft een lekker leesbaar boek en omdat het vanuit verschillende gezichtspunten wordt beschreven krijg je een totaal overzicht vanuit de verschillende kanten: de vader, de moeder, de dochters, de jeugdliefde en een prive-detective.

Knap geschreven en de spanning blijft er tot het einde in.