Inmiddels heb ik de boeken van Nicci French allemaal al gelezen. En herlezen, want het blijft een genot. Heerlijk hoe mijn favoriete schrijversduo hun verhalen neerzet. Tegen de achtergrond van London door andere ogen dan die van de gemiddelde toerist. Op een manier die maakt dat ik heel graag eens naar London wil om te kijken op de plekken die ze beschrijven. Om het echt te beleven. Een verhaal met veel feiten en boeiende, levensechte personages. Je moet echt je aandacht erbij houden en je geheugen aanspreken om de puzzel op te kunnen lossen. Maar dat is geen probleem, je wordt erin gezogen en wilt pas stoppen met lezen als het boek uit is. Prachtig taalgebruik. Mooie zinnen, maar wel toegankelijk en makkelijke leesbaar. Een fantastische spanningsopbouw. Met kleine stapjes naar een eind dat net anders is dan je de hele tijd al denkt. Ook als je het boek voor de tweede (of derde of…) keer leest. Heel knap. De Rode Kamer is hierop geen uitzondering, het is een heerlijk Engels speurverhaal met verrassende afloop. Ik had het boek al eerder gelezen, maar heb wederom genoten van Kit Quinn en de andere personages in dit boek die van de ene naar de andere moordzaak rollen en proberen de verbanden te vinden. Jammer dat het weer uit is.