De meningen zijn verdeeld als ik de recensies bekijk. Volgens mij is het zo'n boek van, of je vind het leuk of je vind het niets. Ik behoor tot de laatste categorie. Terwijl er zoveel aandacht is besteed aan onderzoek kon het mij niet boeien. De dialogen en technische informatie waren teveel. Daardoor verslapt je aandacht,je moet te lang wachten op spanning. Die is er wel maar bij vlagen. Als een boek dan over de 400 pagina's telt dan wil je meer spanning. Het had allemaal wat sneller gemogen, minder dialoog, minder informatie die geen toegevoegde waarde heeft. Helaas een gemiste kans in mijn ogen want het verhaal als zodanig had genoeg potentie om spannend en boeiend te kunnen zijn.

Cryptoloog William Sandberg verdwijnt na een mislukte zelfmoordpoging spoorloos uit het ziekenhuis in Stockholm. Zijn ex-vrouw Christina weigert  te geloven dat hij zelf vertrokken is en gaat uitzoeken wat er is gebeurd. Ze ontdekt dat zijn speciale Sara-computer én al zijn papieren verdwenen zijn. Reden genoeg om aan te nemen dat William ontvoerd is. William belandt in een kasteel in Midden-Europa, waar hij een geheimzinnige code moet kraken waarover hij geen nadere informatie krijgt. Hij maakt er kennis met de jonge historica Janine Haynes. Zij werd uit Amsterdam ontvoerd.  Zij heeft ontdekt dat de code verwijst naar een DNA-sequentie in een dodelijk, zeer besmettelijk virus. Het virus heeft inmiddels het leven gekost aan heel wat wetenschappers. Het boek volgt de zoektocht van de wetenschapper om de code te breken, hun pogingen te ontsnappen én de speurtocht van Christina naar haar ex. De code is helaas een boek dat zich verliest in al te veel plotwendingen, achtervolgingen door het kasteel en elders en ingewikkelde wetenschappelijke verklaringen. Auteur Fredrik T. Olsson heeft wellicht heel wat plezier beleefd aan het schrijven van dit boek; voor de lezer is heel wat minder vreugde weggelegd.