Micah begint haar verhaal met te vertellen dat ze altijd liegt, maar dat ze nu de waarheid zal vertellen.  Ze vertelt haar verhaal omdat haar vriend Zach dood gevonden is in het park. Op zijn lijk worden sporen gevonden van tanden en klauwen. Welk beest heeft hem vermoord?

Micah’s verhaal klinkt heel geloofwaardig, ook al geeft ze verschillende keren toe dat ze toch weer liegt. Aan het einde van het boek weet je als lezer niet meer wat nu waar is en wat niet.

Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, wat de betrokkenheid van de lezer vergroot. De hoofdstukken zijn verdeeld in voor en na de dood van Zach en familiegeschiedenis en mijn geschiedenis. Die verschillende verhaallijnen geven je langzaam een compleet beeld van Micah.

Ik vind het een knap geconstrueerd, goed geschreven en spannend boek. De schrijfster weet het ongeloofwaardige geloofwaardig te maken.