Na een aantal vlaamse thrillers gelezen te hebben waar ik niet zo weg van was dan nu eindelijk een die ik de moeite waard vond.

Stil bloed speelt zich af in Oostende met commissaris Liese Meerhout in de hoofdrol. Ik vind het zelf altijd prettig als de hoofdpersoon meer is dan een poppetje in de strijd maar ook een leven heeft en dat er zich tijdens het lezen een karakter ontvouwt. Dat is in dit boek het geval. Daarnaast is de race tegen de klok goed omschreven en is de ontknoping verrassend. Zowel op persoonlijk als op zakelijk vlak..

Wat ik heb gedaan, was erg, maar het was nodig.
Ik ben de hinkende man. Ik ben de man die strompelt. Ik ben de man die niet kan dansen.
Ze gingen dood zoals ze hebben geleefd: in volstrekte onbelangrijkheid.
Ze leefden in het licht, maar ze vergaten dat het donker al die tijd gewoon op hun schouder zat. Te wachten op mij. Ze waren dag, omdat ze mij en alles wat me dierbaar was in de nacht hebben geduwd, voor altijd. En ze waren bang, o ja, hoe bang waren ze niet, toen ze beseften dat het duister hen eindelijk had ingehaald en hen ging omsluiten als een zwarte deken.
Voor altijd.
Ze hapten naar lucht, en ze gingen dood.
Wat ik heb gedaan, was nodig.
Wat ik moet doen, is veel erger.

Commissaris Liese Meerhout van de Brusselse recherche is zwanger. Eindelijk..., maar vriend Simon is er niet blij mee. Hij zit in Oostende om een tentoonstelling in te richten en een merkwaardige moordzaak brengt haar ook naar die kustplaats.

Een onderzoeksjournalist uit het Brusselse, gemarteld en vermoord in de flat van zijn vriendin. Een hoge ambtenaar uit Oostende, de verstikkingsdood gestorven in zijn appartement. Hoe langer ze bezig waren, hoe meer ontmoedigd Liese werd: er was inderdaad weinig wat beide zaken met elkaar verbond. Behalve: het ‘moordwapen’ en die stomme lappenpop, dacht ze. Inspecteur Dayez had weliswaar een pluim verdiend door te ontdekken dat de popjes van dezelfde firma waren, maar dat had nog niet zoveel zoden aan de dijk gezet: alleen al in Brussel leverde het bedrijf aan zestien winkels en de popjes zelf waren de meest verkochte uit het assortiment.

Het project Vlaamse Baaien, een kustbeveiligingsproject waarin miljoenen omgingen, lijkt een eerste connectie tussen de twee slachtoffers.
Dan verdwijnt Laura Magits, dochter van een rijke Oostendense transportondernemer, die les had van een van de andere slachtoffers. Het meisje blijkt de schakel tussen een vreselijk mensensmokkeldrama in het verleden en de moorden die Meerhout en haar collega’s moeten oplossen. Hier kan niemand ongeschonden uitkomen.

Coppers (1962) is een van de Vlaamse thrillerauteurs die bouwt aan een serie politieromans die zich afspelen in één stad (Aspe over Brugge, Claes over Leuven, Witse-serie over Halle, etc.). Commissaris Liese Meerhout staat pas sinds kort aan het hoofd van de moordafdeling van de Brusselse recherche. Eerder was zij al het hoofdpersonage in Niets is ooit (genomineerd voor de Hercule Poirot prijs in 2008), De geheime tuin (2010 genomineerd voor de Diamanten Kogel) en Iris was haar naam (genomineerd voor de Diamanten Kogel 2011).

Coppers maakt met de Meerhout-boeken een degelijke serie politieromans. Toegevoegd element is de privé-situatie van Meerhout en haar vriend Simon, die niet altijd van een leien dakje gaat; in Stil Bloed is Liese zelfs zwanger. Coppers slaagt er in deze besognes binnen de perken te houden en in een vlotte stijl te combineren met een prima plot met voldoende vaart.
Stil bloed is weer een mooie schakel in de Liese Meerhout-ketting.