Recensie van gastrecensent Wim Best

Bekend met een groot aantal Scandinavische thrillerschrijvers, de spanning in hun boeken, en de soms onverwachte invalshoek had ik mij aangemeld om een recensie over “De ijzeren kamer” te schrijven voor thrillerboek.nl. De Finnen kende ik nog niet en de korte beschrijving trok me aan. Het zou een literaire thriller zijn. Literair is het zeker, voor een thriller ontbeert het de nodige spanning.

Dit is het inmiddels derde boek van Joensuu met inspecteur Timo Harjunpäa in de hoofdrol.

Wanneer inspecteur Harjunpäa bezig is met het onderzoek naar het onverwachte overlijden van een baby, krijgt hij een oproep.Een mooi appartement, een overleden vrouw, geen enkele aanwijzing voor een misdaaad, totdat uit de sectie een heel ander beeld naar voren komt. Vastgebonden handen, ernstig intern letsel. Aanwijzingen voor een moord of een uit de hand gelopen spelletje?

Ondertussen maken we kennis met Orvo, een treurige jongeman, die gaandeweg het verhaal steeds meer ellende onthult.

Inmiddels zijn er nog wat zaken ontdekt cq bijgekomen die qua beeld van de misdaad gelinkt kunnen worden aan de overleden vrouw.

Gaandeweg het boek lijkt het wel duidelijk te zijn wie de dader is. Echter ook het politie zoekwerk verloopt traag. En richting het eind komt een wending, die de ervaren lezer al ruim van te voren ziet aankomen. Om gevolgd te worden door een aantal trieste gebeurtenissen.

Joensuu heeft een bijzondere schrijfstijl. Het hoofdstuk over de vlieg op de plaats delict geeft een fantastische sfeertekening. Aan de andere kant verloopt het wel erg traag.

Hij geeft een goed inzicht in de personages, hoewel er maar een paar uitgebreid aan bod komen. Verder kabbelt het boek voort, zonder echt spannend te worden.