Welkom in de wondere wereld van de elektriciteitsproductie. Of beter: wat er gebeurt wanneer alle stroom uitvalt – laat dat maar eens tot je doordringen. Dit onvoorstelbare gebeurt door een aanval op de soft- en hardware van de Europese stroomleveranciers. Maar liefst twintig pagina’s heeft  Elsberg (1967) nodig om de gevolgen te beschrijven voor het dagelijkse leven van de ‘Europeanen met de pet’ van deze totale ‘Blackout’, zoals dat in vaktermen heet en ook de titel is van de debuutthriller van de Oostenrijker. Bijna 600 pagina’s telt dit debuut… en dat is veel.

Het verhaal draait om Pietro Manzano, die als voormalig hacker in zijn eentje de oorzaak van de stroomstoring vindt. Maar dat maakt hem ook verdachte in de ogen van de Europese politie en met name bij Francois Bollard. Toch zijn ze tot elkaar veroordeeld om de daders en hun motieven te achterhalen, maar vooral om het licht weer te doen aangaan.

Het is natuurlijk een prachtig gegeven, maar Elsberg vertilt zich toch enigszins aan deze ‘Blackout’. Aardig geschreven, maar onevenwichtig in spanningsopbouw en tempo. Ook wat teveel verhaallijnen vanuit diverse invalshoeken, waardoor het verhaal af en toe te wijdlopig wordt.
Maar de gevolgen van zo’n massale stroomuitval blijft je wel bij. Vooral als je het licht aan doet… of de verwarming… of het (warm) water laat stromen.

“Centrale commandopost
Zo langzamerhand die Italiaan lastig.
Natuurlijk hadden ze er rekening mee gehouden dat de inzet van duizenden rechercheurs in Europa vroeg of laat iets zou opleveren. Maar duidelijk later dan nu het geval was. En weer dankzij die Italiaan. Eerst de stroommeters in Italië en Zweden, nu dit. Hoog tijd dat ze iets tegen die kerel ondernamen. Ze zouden nog wel lol met hem beleven. Hij tikte enkele commando’s op zijn toetsenbord. Op het beeldscherm verscheen een lijstje namen, waaronder die van Manzano. Daarnaast de aanduiding ‘offline’. Zodra de Italiaan zijn laptop weer aanzette en online ging zouden ze hem een kleine verrassing bezorgen. Hij kreeg bijna medelijden met hem. Manzona was een geestverwant. Net als zij had hij stokslagen van de smerissen geïncasseerd. Net als zij had hij zich op verboden terrein gewaagd, terwijl hij zich moeiteloos een weg door het oneindig uitgestrekte net hackte, barrières overwon en slechtte. Tot hij als zovelen op een gegeven moment de verkeerde afslag had genomen. Als ze hem niet op de juiste weg terug konden brengen, zouden ze hem uit de weg moeten ruimen.”

Zie ook: www.blackout-das-buch.de