Jan Brink verwachtte een gelukkige toekomst tegemoet te gaan nadat hij met enige moeite de liefde van zijn leven had veroverd. De 2e Wereldoorlog kwam ertussen en hij moest gedwongen naar Duitsland. In de jaren die hij bij de tram in Kassel werkte schreef hij meer dan 200 brieven naar zijn geliefde waarin is te lezen hoe hij langdurig en ver verwijderd met zijn leven doorging in de saaiheid en grauwheid van het dagelijkse bestaan en het hoofd boven water hield. Een boeiend beeld wordt geschetst van de omstandigheden waarin hij verkeerde: een ontroerende schets van heimwee en liefdespijn die hij door de gedwongen scheiding moest ondergaan.