Een zelfmoordpoging, een drievoudige moordenaar, een mysterieuze verdwijning… Sophie, psychiater op de PAAZ, wordt geconfronteerd met twee uitzonderlijke mannen die elkaar niet kunnen luchten maar toch als magneten naar elkaar toe worden getrokken. Op het ogenblik dat de mannen een deel worden van haar wereld, probeert er iemand binnen te dringen in haar privéleven. Houdt het één verband met het ander? Moordenaar, slachtoffer, ambities, een doordeweeks bestaan… alles wordt waanzin. Een psychopathische tijdbom is tot ontploffing gebracht. Erik Persoons (1965) houdt van uitdagingen. Enkel gekneed door een onvoorwaardelijke passie voor schrijven en theater, want een literaire opleiding heeft hij niet, durft hij het aan om al eens buiten de lijntjes te kleuren. Zoals hij bij het schrijven van theater- en toneelstukken het niet altijd even nauw neemt met de regels van de kunst, volgen de spannende romans die van zijn hand komen ook niet de stroming die de meeste verhalen in dit genre volgen. De typische ingrediënten voor een thriller zijn minder dominant aanwezig maar worden vervangen door een onderhuidse spanning, een groeien naar een climax terwijl de personages uit zijn boeken herkenbare, levendige personen worden met hun gaven en gebreken. Eriks betrachting is vooral om met zijn verhalen een spiegel voor onszelf voor te houden, een blik in onze ziel.