Een bijzondere tak van criminaliteit is dodelijke godsdienstwaanzin: moordenaars op zwarte kousen. In Nederland zijn er drie van deze zaken geweest waarin de overeenkomsten opmerkelijk zijn en de gevolgen gruwelijk. In februari 1900 vermoordt de boer Mettinus Scherff (de Messias van Blauwe Sluis) zijn knecht Jan Brenkman. Opgehitst door een fanatieke 'blikken dominee' meent hij dat de duivel in de knecht gevaren is. In een broeierige erotisch geladen sfeer wordt het lichaam van het slachtoffer, onder gejuich en psalmgezang, vermorzeld. Godsdienstwaanzin, ingegeven door angst voor Satan (vuur) en de elementen (water) is in de vorige eeuw nog twee keer aanleiding voor uitzonderlijk wrede moorden. In 1915 speelt zich op de Noordzee het drama met 'de Katwijkse gekkenlogger' af. In 1944 wordt 'het satanskind van Meerkerk' door zijn eigen broers en zussen aan gort gestampt. In De Messias van Blauwe Sluis reconstrueert misdaadjournalist Korterink nauwgezet deze gruwelijke moorden. Hij schetst het gesloten milieu en de achtergronden van de betrokken families.