Slotdeel van de Oxen-trilogie van de Deen Jens Henrik Jensen (1963), na De schaduwmannen (2014) en De hondenmoorden (2012). De getraumatiseerde Afghanistan en Irak-veteraan Niels Oxen blijkt niet vermoord door Danehof maar leeft al geruime tijd ondergedoken op een eiland. Na het overlijden van zijn moeder besluit hij voor eens en altijd komaf te maken aan Danehof, een geheimzinnige, zeer elitaire organisatie: ?hij wil zichzelf bevrijden?. Die groep zorgde er ook voor dat zijn vroegere kompanen nergens meer aan de bak komen en verstevigde haar positie door tegenstanders geraffineerd uit de weg te ruimen. Oxen roept de hulp van vriend en vijand in om hier definitief een eind aan te maken. Maar dat is niet zonder risico's.
Lone wolf tegen het Kwaad. Dat is wat Jensen beschrijft. Het is een moeizame strijd tegen de schaduwmannen en -vrouwen - natuurlijk - en vergt het uiterste van de Goeden. Daar heeft de Deen echter veel woorden voor nodig. Woorden in de vorm van soms overbodige uitweidingen, maar die er niet in slagen de trilogie een spannende apotheose te bezorgen. Daarvoor blijven de personages echter te vlak en clichématig en wordt de spanningsboog te veel uitgerekt.